Υπάρχουν βρικόλακες σήμερα;

Το ενδιαφέρον για το μύθο των βρικολάκων έχει αυξηθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Ο πρόσφατος ενθουσιασμός για τον αθάνατο που πίνει αίμα ξεκίνησε πιθανότατα μαζί με την πολύ γνωστή νουβέλα της Anne Rice «Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα» που δημοσιεύτηκε το 1976 και που ακολουθήθηκε από διάφορα ακόμα βιβλία που αναφέρονται στον κόσμο των βρικολάκων που είχε δημιουργήσει. Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση επένδυσε σε μεγάλο βαθμό στη δημοσιότητα που πήρε ο μύθος του βρικόλακα δημιουργώντας ταινίες όπως ο «Δράκουλας» του Coppola, το "Underworld" ή και η ταινία «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα» με τους Tom Cruise και Brad Pitt.
Το είδος αυτό είναι πλέον από τα πιο δημοφιλή και σε αυτό βοήθησαν οι τηλεοπτικές σειρές True Blood και Vampire Diaries, αλλά ακόμα περισσότερο η σειρά από νουβέλες της Stephenie Meyer με τίτλο Twilight που αυτή τη στιγμή γνωρίζουν στο Hollywood μεγάλη επιτυχία.
Όταν ένα φαινόμενο όπως αυτό εισχωρεί στη μαζική συνείδησή μας κάποιοι άνθρωποι ξεκινούν να αναρωτιούνται εάν είναι πραγματικό. Ή ακόμα, θα ήθελαν να είναι πραγματικό γιατί τους αρέσει τόσο πολύ η φαντασία. Τι γίνεται λοιπόν; Υπάρχουν πραγματικοί βρικόλακες;


Η ερώτηση για το εάν υπάρχουν ή όχι πραγματικοί βρικόλακες εξαρτάται από τον προσδιορισμό της έννοιας του βρικόλακα. Εάν με τον όρο αυτό εννοούμε το υπερφυσικό πλάσμα που είναι πρακτικά αθάνατο, έχει μακριά νύχια και δόντια με τα οποία μπορεί να ρουφήξει αίμα, αποστρέφεται το φως του ήλιου, μπορεί να μεταμορφωθεί σε άλλα πλάσματα, φοβάται το σκόρδο και τους σταυρούς και μπορεί ακόμα και να πετάξει... τότε μάλλον θα πρέπει να απαντήσουμε πως όχι, δεν υπάρχουν τέτοια πλάσματα. Τουλάχιστον, δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για την ύπαρξή τους. Ένα τέτοιο πλάσμα αποτελεί κατασκεύασμα διηγημάτων, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
Εάν όμως αφήσουμε κατά μέρος τα υπερφυσικά χαρακτηριστικά, υπάρχουν άνθρωποι που αποκαλούν τους εαυτούς τους βρικόλακες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.


Οι υπερφυσικοί βρικόλακες
Βρικόλακες ως τρόπος ζωής
Κατά κύριο λόγο εξαιτίας της επίδρασης των βρικολάκων στα μέσα (τηλεόραση, κινηματογράφος, κόμικς, κ.λπ.) υπάρχει στον καιρό μας μια υποκουλτούρα βαμπιρισμού που τα μέλη της προσπαθούν να μιμηθούν το στυλ ζωής των φανταστικών ηρώων ή αντιηρώων τους. Υπάρχει ένας βαθμός επικάλυψης με την κοινότητα των γότθων (Goth gothic), εφόσον και οι δύο ομάδες φαίνεται ότι αναζητούν την ενδυνάμωση στο σκοτάδι και στη μυστηριώδη πλευρά των πραγμάτων. Όσοι είναι βρικόλακες μέσω του τρόπου ζωής τους κατά κύριο λόγο φοράνε μαύρα και άλλα αξεσουάρ της βαμπιρικής αισθητικής και τους αρέσει μουσική του τύπου της gothic. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, οι άνθρωποι αυτοί δεν ενσαρκώνουν το ρόλο του βρικόλακα μόνο μέσα σε κλαμπ αλλά ο ρόλος αυτός υπάρχει σε ολόκληρο τον τρόπο ζωής τους και συχνά σχηματίζουν εναλλακτικές μεγάλες οικογένειες που μοιάζουν με οικογένειες και φυλές μαγισσών που συχνά συναντάμε σε παιχνίδια ρόλων (RPG) που έχουν ως θέμα τα βαμπίρ.
Αυτό το είδος βρικολάκων δεν ισχυρίζονται ότι έχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Και θα ήταν άδικο γι' αυτούς εάν τους χαρακτηρίζαμε απλά ως άτομα που τους αρέσει να ζουν το Halloween ολόκληρο το χρόνο. Παίρνουν τον τρόπο ζωής τους στα σοβαρά καθώς τους εκπληρώνει κάποια εσωτερική, ακόμα και πνευματική, ανάγκη.


Οι κόκκινοι (sanguine) βρικόλακες
Οι κόκκινοι βρικόλακες μπορεί να ανήκουν στις ομάδες των βρικολάκων που θεωρούν την ιδιότητα αυτή ως τρόπο ζωής όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, αλλά προχωράνε τη φαντασία ένα βήμα πιο πέρα πίνοντας στην πραγματικότητα ανθρώπινο αίμα. Τυπικά, δε θα πιούν ένα ποτήρι αίμα με τον τρόπο που κάποιος θα έπινε ένα ποτήρι κρασί για παράδειγμα, αλλά συνήθως προσθέτουν μερικές σταγόνες αίμα σε κάποιο άλλο υγρό που πρόκειται να πιούνε. Ενίοτε, ένας κόκκινος βρικόλακας μπορεί να καταναλώσει αίμα απευθείας από έναν εθελοντή ή «δότη» κάνοντας μια μικρή αμυχή και πίνοντας μια μικρή σταγόνα αίματος.
Κάποιοι από αυτούς τους κόκκινους βρικόλακες ισχυρίζονται πως έχουν πραγματική ανάγκη να καταναλώσουν ανθρώπινο αίμα. Το ανθρώπινο σώμα δε μεταβολίζει καλά το αίμα και δε φαίνεται να υπάρχει κάποια φυσιολογική κατάσταση που σχετίζεται με μια τέτοια ανάγκη. Εάν υπάρχει ακατάσχετη επιθυμία για πόση αίματος, τότε κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους ή αποτελεί μια επιλογή.


Ψυχικά βαμπίρ
Αυτοί που είναι ψυχικά βαμπίρ, κάποιοι από τους οποίους μπορεί επίσης να υιοθετούν τον τρόπο ζωής των βρικολάκων που αναφέρθηκε πιο πριν, ισχυρίζονται πως έχουν ανάγκη να τρέφονται από την ενέργεια άλλων ανθρώπων. Σύμφωνα με τη σελίδα πληροφόρησης και υποστήριξης ψυχικών βαμπίρ (The Psychic Vampire Resource and Support Pages), τα πρανικά βαμπίρ, όπως κάποιες φορές ονομάζονται, είναι άνθρωποι «που λόγω κάποιας κατάστασης του πνεύματός τους χρειάζονται να αποκομίσουν ζωτική ενέργεια από εξωτερικές πηγές. Δεν είναι ικανοί να δημιουργήσουν δική τους ενέργεια και συχνά δεν έχουν την ικανότητα να αποθηκεύσουν την ενέργεια που έχουν». Η ιστοσελίδα έχει ακόμα και ένα τμήμα για ψυχικές τεχνικές τροφοδοσίας (feeding techniques).
Και πάλι, προσπαθώντας να κρατηθούμε στην πραγματικότητα, θα πρέπει να θέσουμε την ερώτηση εάν αυτό είναι ένα γνήσιο φαινόμενο. Με την ίδια έννοια, πολλοί έχουμε βρεθεί ανάμεσα σε ανθρώπους που φαίνεται ότι απορροφούν την ενέργεια από ένα δωμάτιο μέσα στο οποίο μπαίνουν και φεύγουν δίνοντας την αίσθηση ότι το έχουν αδειάσει ενεργειακά. Θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει κανείς ότι το φαινόμενο είναι αυστηρώς ψυχολογικό. Γι' αυτό άλλωστε λέγεται και ψυχικός βαμπιρισμός.


Οι ψυχοπαθολογικοί βρικόλακες
Εάν το να πίνει κανείς ανθρώπινο αίμα είναι αυτό που πιστοποιεί το ότι είναι βρικόλακας, τότε αρκετοί κατά συρροή δολοφόνοι αξίζουν την περιγραφή αυτή. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα ο Peter Kurten, γνωστός ως ο Βρικόλακας του Dusseldorf, έκανε εννέα δολοφονίες και επτά απόπειρες για φόνο. Επιτύγχανε σεξουαλική διέγερση όταν έβλεπε το αίμα των θυμάτων του και λέγεται πως είχε επίσης καταναλώσει και αίμα. Ο Richard Trenton Chase ονομάστηκε ο Βρικόλακας του Sacramento όταν σκότωσε έξι ανθρώπους και ήπιε το αίμα τους.
Προφανώς, αυτοί οι βρικόλακες είναι εγκληματίες παράφρονες. Είναι ειρωνικό ωστόσο το γεγονός, ότι ο δολοφονικός καταναγκασμός τους και η δράση τους στο σκοτάδι τους κάνει να μοιάζουν περισσότερο με τους βρικόλακες της λογοτεχνίας απ' ότι οι άλλοι βρικόλακες που περιγράφηκαν πιο πάνω.
Και είναι επίσης εντυπωσιακό το γεγονός, πως ένας τρόπος ζωής και μια φιλοσοφία έχει σε μεγάλο βαθμό προκύψει από τη δημοτικότητα που απέσπασαν μύθοι οι οποίοι έχουν αναπτυχθεί μέσα σε ταινίες και διηγήματα. Συχνά κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει και επικίνδυνο, όταν χάνεται η διάκριση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.


Μετάφραση-Απόδοση-Σχολιασμός: Αμαλία Τσακίρη, για το ESOTERICA.gr